Open brief: zelfzekere vrouwen
Op welke manier leren wij onze dochters naar hun lichaam kijken?
Zoek mij 10 vrouwen die zelfzeker door het leven marcheren, die durven op te staan om te praten, die durven het lichaam te tonen en te dragen wat ze willen, die durven hun vrouwelijkheid te tonen en die durven te genieten van wat hun lichaam te bieden heeft.
Wat vandaag een uitdaging is, is onze sterkte van morgen!
Vandaag de dag leren we onze meisjes om lief,
zorgzaam, emotioneel en bescheiden te zijn. - We leren ze om risicovolle situaties te vermijden in plaats van ermee om te gaan. - We leren vrouwen om hun lichaam te bedekken in plaats van het te eren. - We leren ze om geen ongewenst gedrag uit te lokken in plaats van het ongewenste te bestraffen. - We leren hun om de eigen seksualiteit te onderdrukken in plaats van ervan te genieten.
Op deze manier lopen we een gigantisch potentieel aan kwaliteiten mis. Zelfbewuste, zelfzekere, ambitieuze vrouwen komen onze maatschappij ten goede!
Als het ergens misloopt kunnen wij dit op lange termijn veranderen via onze educatie, opvoeding, media en scholen. Laten we dit laatste onder de loep nemen. Onze leerkrachten spelen een essentiële rol in onze maatschappij. Ze leiden onze kinderen op en creëren zo onze toekomst.
Voor deze blog laat ik Veerle Huybrechts aan het woord. Haar bevindingen leggen in een open brief naar andere vrouwen en mannen de vinger op de wonde. Laat haar woorden een eyeopener zijn in ons eigen gedrag naar onze kinderen toe. Hoe wij vandaag omgaan met onze kinderen, bepaalt onze toekomst!
A disappointing story
Last November until the start of the Christmas holidays I took my first job as a teacher. For me it was challenging, but satisfying. Overall I was happy with the work I’ve had done and of course I did make some mistakes, but I really put my heart in the job and I think I’ve succeeded in putting a smile on the faces of a few students.
Now after the holidays, I took a job in a different school. I was, however, very curious about what the students had been saying about me since they are often not afraid of gossip and talked about other teachers to me as well. It turned out that, after the holidays, it was not the students, but the teachers who had a lot to say about my time at school. I think I can handle criticism pretty well, but it turned out that the gossip theme was not my capacities as a teacher but the way I looked. I have been told that these talks about my exterior kept on going throughout the day (without me being even there). I cannot even begin to express how hurtful and disappointing it is for me to be judged on my looks only, when I have tried to put all my energy in becoming a better teacher. It makes me feel like an empty box and a lousy teacher.
Apparently I came over as too sexy, too self-confident, etc. Not that it matters, but it might be interesting to know that on my work I did not wear deep cleavage or skirts above knee length. It must have been something in the way that I walked or stood. I feel disgusted by the fact that I, as a woman, must behave in a less noticeable and more ashamed way and make myself smaller. Why?! I do not breathe to seek attention and I am so tired of defending myself for not being invisible.
I am extremely disappointed that these remarks came from other teachers (mostly women). How can we educate young people into having morals and respect for wo
men, if we don’t have it ourselves? How can we teach girls to be strong and to grow, if we think they should behave small? Today I was crying because I am not ashamed of me and I don’t stare at the floor when I walk. It is my dearest hope that in this patriarchy women will cheer for each other one day and don’t cry for bullshit like this anymore.
