Transgender
Gevangen in het verkeerde lichaam Vandaag spraken we af met Jason, een vlotte jongeman van 19 jaar. Hij is single, heteroseksueel en op zijn identiteitskaart staat nog enkele maanden dat hij vrouw is. Hij is geboren als transgender, voelt zich man maar zit gevangen in een vrouwenlichaam.
“The lies we tell other people are nothing to the lies we tell ourselves.”
- Derek Landy, Death Bringer -
Een valse coming out: ´ik ben lesbisch´
Wanneer ontstond het besef dat je anders was? Sinds mijn 6de levensjaar begon ik te beseffen dat ik anders was, maar op die leeftijd denk je daar niet verder bij na. Mijn ouders dachten dat het een fase was die wel weer zou overgaan. Vanaf mijn 9de gedroeg ik mij al als jongen. Ik voetbalde ook waardoor ze mij vaak aanspraken met “jongeheer” of “jongen”. Alhoewel mijn ouders dat een pijnlijke opmerking vonden, vatte ik dit op als een compliment. Ondertussen werd ik geconfronteerd met mijn eerste borstontwikkeling en mijn maandstonden, dat was verschrikkelijk. Mijn lichaam werd doodziek alsof het wist dat het niet bij mij paste. Op 12 jaar kwam ik uit de kast als lesbisch. Een woord dat vies aanvoelde telkens ik het gebruikte. Ik viel op meisjes maar toch voelde ik me geen lesbische. In diezelfde periode had ik ook een vriendin. Haar ouders stonden niet achter mij waardoor de relatie ten einde liep. Toen ik 15 was kregen we les over een transgender die meedeed aan de Olympische Spelen, ik herkende mij meteen in het verhaal. Zo had ik bijvoorbeeld net als deze atleet ook vaak mannelijke dromen. Thuis ging ik razendsnel opzoekingswerk doen en praatte ik erover met een leerkracht die mij ondersteunde om het tegen mijn ouders te zeggen. Doodsbang was ik om het hen te vertellen, ik wou absoluut niet teleurstellen. Uiteindelijk laaiden de gemoederen zo hoog op dat ik het eruit gooide tijdens een ruzie. Het was een shock voor mijn ouders, maar desondanks kon mijn moeder het snel aanvaarden. Mijn vader had iets langer nodig om het een plaats te kunnen geven.
In transitie
Hoe heb je je laten begeleiden? Omdat het een kostelijk traject is heb ik nog twee jaar moeten wachten nadat ik het mijn ouders heb verteld. Ze openden een rekening voor mij zodat ik mijn behandeltraject kon starten in Gent. Omdat mijn vader nog niet volledig overtuigd was nodigde ik hem uit bij mijn eerste gesprek bij de psycholoog. Dat zorgde ervoor dat mijn beide ouders zich volledig konden verzoenen met mijn beslissing, ik wou alle stappen zetten om lichamelijk volledig man te worden. Ik was psychologisch en emotioneel er volledig klaar voor. In december 2016 startte ik met het nemen van hormonen, in maart 2017 liet ik mijn borsten operatief verwijderen en in december 2017 liet ik mijn interne geslachtsorganen (baarmoeder en eierstokken) verwijderen. Nu sta ik op de wachtlijst om mijn vagina operatief om te vormen naar een penis. Deze wachtlijst is erg lang, pas in 2023 zal deze operatie uitgevoerd worden. Dan zal ik 24 jaar zijn.
Rechtstaand plassen en multiorgastisch
Voor welke operatie heb je gekozen? Er bestaan verschillende soorten geslachtsoperaties, maar ik heb gekozen voor een falloplastie. Hierbij zal men teelballen creëren en een penis van 13 centimeter. Men zal dan de huid van de bovenarm of het been gebruiken om de penis te construeren. Hierdoor kan ik geslachtsgemeenschap hebben en rechtstaand plassen. Het clitoris weefsel zal behouden blijven waardoor ik nog steeds zal kunnen klaarkomen en zelfs zoals de meeste vrouwen multiorgastisch zal blijven.
Praten, praten en nog meer praten
Heb je ook psychologische ondersteuning gekregen? In België wordt er een transgender traject aangeboden dat op maat aangepast kan worden op het individu. Ze vragen wat je voornemens zijn en je kiest hoe vaak je naar de psycholoog gaat. Ze geven je een grote keuzevrijheid in je traject. Omdat ik al erg ver stond in het proces kreeg ik al snel toestemming tot mijn operatie. Maar naast deze goedkeuring had ik enorm baat bij de gesprekken. Ik had een grote haat ten opzichte van mijn eigen lichaam ontwikkeld en kon erg moeilijk over mijn gevoelens en emoties praten. Dat is iets wat wij nooit geleerd hebben van thuis uit. Omdat de psychologische gesprekken in Gent doorgingen was het niet mogelijk om meer dan 1 keer per maand een gesprek te hebben. Vanwege deze reden kreeg ik van het CLB (Centrum Leerling Begeleiding) wekelijks een gesprek. De therapeuten hielden dan contact met elkaar.
Van Sarah naar Jason
Wie is je grootste steun geweest? De grootste steun kreeg ik van mijn mama en de psycholoog. Zij stonden altijd voor mij klaar. Maar ook mijn vrienden accepteerden mij direct. Ik ging op dat moment naar een Antwerpse school waar 80 % van mijn klasgenootjes van allochtone afkomst waren. Ze zeiden wel niets aan hun ouders dat ze met mij omgingen, want dan zouden ze het contact moeten verbreken. Omdat ze mij tof vonden zwegen ze erover en blijven we met elkaar omgaan. Ze konden van bij het begin al niet begrijpen dat ik een vrouw was, waardoor ze me aanspoorden om mijn naam ´Sarah´ te veranderen naar een jongensnaam. Zo werd Jason geboren.
Geen schaamte voor onze littekens
Wie is je partner in crime? Mijn partner in crime leerde ik nog maar recentelijk kennen. Hij heet Nate en is ook transgender. Wij hebben elkaar leren kennen via onze ouders. We hadden meteen een vriendschappelijke klik. We hebben enorm veel steun aan elkaar. Hij staat iets verder dan mij in zijn fysieke transitie. We dagen elkaar ook uit in elkaars proces waardoor we elkaar beide sterker maken. Zo kon ik Nate ervan overtuigen een fotoshoot samen met me te doen en onze borstlittekens te laten
zien.
Van je zwakte je sterkte maken
Hoe heeft dit proces je sterker gemaakt? Ik ben van een stil, timide persoon opengebloeid naar een open en sociaal persoon dat meer durft. Door mijn transitie kon ik mezelf zijn en durfde ik mij te tonen. Ik sta nu veel positiever in het leven en maak eenvoudig vrienden. Als men beseft dat ze je leuk vinden kijken ze langs je transgender geschiedenis. Mijn motto is dat er voor alles wat je meemaakt een oplossing bestaat zolang je de focus maar legt op wie je echt bent. Een boodschap die ik gesymboliseerd heb in een tatoeage, een phoenix staat namelijk voor wedergeboorte.
Straal je mannelijkheid uit
Wat typeert jou als man? Mijn kledingsstijl en stem maken me mannelijk. Door hormonen te nemen hebben mijn stembanden zich aangepast. Nu mijn baard nog, ik kijk uit naar een mooi getrimde baard. Bovendien vind ik mijn torso en gezicht het mooiste. Maar het belangrijkste, neem een zelfzekere houding aan. Je moet het durven uitstralen! Dat is een tip die ik wil meegeven aan andere transgenders, aan iedereen.
Laat niet op je kop kakken
Wat maakt je uniek? Ik ben wie ik ben. Zo heb ik een periode langer haar gehad en heb ik momenteel een oorbel. Zo zei mijn moeder dat mij dat juist vrouwelijker maakt, maar zolang ik mij daarbij goed voel draag ik het. Ik ben hier sterker in geworden. Ik heb geleerd om voor mezelf op te komen. Ik probeer zorg te dragen voor mijn vrienden en familie maar wat andere denken die me proberen te kwetsen boeit me niet. Ik pas mijn mening niet voor iemand anders aan. Ik kom voor mezelf op en laat niet op mijn kop kakken.
Genderneutrale voetbal bestaat niet
Hoe hou je je mannenlichaam in shape? Met fitness! Graag wil ik na mijn transitie terug gaan voetballen. Nu ben ik gestopt door het kleedkamer probleem dat zich voordoet als je transgender bent. Wil je alsnog voetballen moet dit via een contract verlopen. Bij vrouwen kan je niet voetballen doordat ik mannelijk hormonen neem en dit een sportief voordeel kan hebben, bovendien mag samen douchen met de vrouwen ook niet. Met mannen voetballen is ook moeilijk onder de douche aangezien ik nog een ander geslachtsorgaan heb waardoor men bang heeft dat er iets zou gebeuren. Dan is er nog wel de optie om alleen te douchen, maar daar ben ik zelf geen voorstander van. Het kleedkamer gebeuren is belangrijk voor het teamverband op te bouwen. Ik wil niet uitgesloten worden daarin dus wacht ik er liever mee. Binnenkort ga ik wel minivoetballen, daar kijk ik enorm naar uit.
Een genderneutrale maatschappij
Hoe wil je behandeld worden als transman? Zoals iedereen, ik wil geen privileges. Dus een unisex toilet hoeft voor mij niet. Wat wel fijn is dat men bij het vragen van het geslacht 3 symbolen toevoegt: M, V, X. Dan hoef je geen onnodige pijnlijke keuze te maken. Want officieel ben ik vrouw, maar ik voel me man.
Genderloze liefde
Hoe kijk je naar de liefde? Ik ervaar er zelf niet veel problemen mee. Wel merk ik dat ik veel tijd nodig heb voor mezelf door de intensiteit van mijn proces. Dit is een moeilijke situatie om te combineren met een partner. Alhoewel ik ervan overtuigd ben dat liefde mogelijk is als de andere je volledig accepteert voor wie je bent. Bovendien is goede communicatie essentieel, je moet durven praten als je het moeilijk hebt.
Wie is je vlam? Mila Kunis kan mij wel krijgen! Ik was zelfs jaloers toen ze kinderen kreeg, ze is mijn vlam!
Op seks staat geen gender
Hoe kijk je naar je eigen seksualiteit? Mijn seksuele beleving is begrensd, zo wil ik niet dat een partner mijn vrouwelijke geslachtsdelen aanraakt. Zo kies ik er bewust voor om bepaalde seksuele activiteiten niet te doen. Ik moet wel zeggen dat dit soms problemen geeft. Ik zal steeds het gesprek aan gaan met een potentiële bedpartner over hoe belangrijk zij seks vindt om een relatie staande te houden. Ik wil pas geslachtsgemeenschap als mijn operatie achter de rug is. Het is dan ook erg belangrijk dat een toekomstige partner hier oprecht in is en haar woord hierin kan houden. Goede afspraken zijn essentieel!
Man van kop tot teen
Hoe zie je jezelf over 10 jaar? Dan zal ik volledig man zijn van kop tot teen. Hopelijk ben ik dan event manager en heb ik mijn carrière als dj uitgebouwd. En wie weet heb ik dan wel kinderen. Op mijn 18de moest ik beslissen of ik kinderen wou of niet. Ik heb toen besloten mijn baarmoeder en eierstokken te verwijderen maar heb wel enkele eitjes laten invriezen. Het is momenteel nog een experimentele behandeling. Ik heb mij erop voorbereid dat mijn kinderen niet biologisch zullen zijn.
Boodschap aan anderen
Wat is je maatschappelijk streefdoel? Ik wil mij inzetten voor acceptatie van de transgender gemeenschap. Dit doe ik nu al door gastlessen te geven, maar hier wil ik verder ingaan door een ploeg vrijwilligers te engageren om vormingen te geven. Dit is zo belangrijk, zo is het zelfmoordpercentage bij transgenders beangstigend hoog. 6 op de 10 heeft zelfmoordneigingen en 4 op de 10 doet ook effectief een poging. Zo verloor ik recentelijk nog een vriend van mij. Mijn boodschap is dan ook, praat en zoek steun! Maar ook voor professionals wil ik een boodschap meegeven, maak het bespreekbaar als je merkt dat er iets aan de hand is, wacht niet af tot ze naar jou komen. Maak duidelijk dat ze er niet alleen voor staan.
´Don´t give up on being transgender´´
Bedankt Jason voor jou verhaal met ons te delen, laat het een inspiratiebron zijn voor vele anderen. Don´t give up on being yourself! Klik op de afbeelding voor een ontroerend filmpje.
Enkele nuttige links
Meer informatie over genderdysforie: http://transgenderinfo.be/ https://cavaria.be/community/transgenders
Link naar middeltjes om je meer vrouw of man te voelen: https://www.danae.info/ - Een binder maakt het mogelijk om je borsten te vervormen in een mannelijke torso. - Een packer creëert optisch een penis in je broek, je kan het gebruiken als broekvuller of zelf om geslachtsgemeenschap mee te hebben.
